Hayat Datça'da Güzel..

Az önce Atv'de Kazım Yılmaz ismini duyunca birden ben bu ismi bir yerden tanıyorum diye köpekler gibi kulaklarımı dikip dinledim ve hatırladım tabi..

Datça'nın eğitim gönüllüsü,
Bütün okullarını yaptırıp hepsine adını veren adam..

Orda çocuklar Kazım Yılmaz ilköğretim okuluyla başlıyorlar, Kazım Yılmaz Meslek Yüksek okulu ile bitiriyorlar..
Şimdi Anadolu Lisesi yaptırıyormuş, sonraki hedefi de eminim Üniversitedir, yakışır..

Dün gece uyumadan önce düşünüyordum Datça'yı..

Öyle çok özledim ki oranın rahatlığını, denizini, havasını, insanlarının o komik rahatlığını, umursamazlığını..

Ve de heryerden daha parlak olan renklerini.

Köpekler bile çok mutlu orda, grupları var.. Sabah 7de denize giriyorlar hepbirlikte sonra sahilde güneşin altında uyuyarak kuruyorlar.. Kimse kötü davranmıyor köpeklere, yollar hep su ve mama kaplarıyla dolu..

Okulları deniz kenarında,
çocuklar tenefüslerde ayaklarını denize sokup kumlarda koşturarak büyüyor. Zil çalınca ellerinde ayakkabılar, sınıfa koşturuyorlar..

Manavlar, kasaplar öğlenden sonra açılıyor.. Gececi herkes.

Liman zaten herkesin tek adresi. Minik minik cafeler, barlar. Yelkenliler..
Bakkalından manavına herkes ingilizce biliyor..

Çoğu kişi yabancı biriyle evli, gelip de datçaya hayran kalıp orda tanıştıklarıyla evlenen kadınlar, erkekler..

Böyle olunca çocuklar da sarı sarı yabancı, elma yanaklı tipler.

Hey gidi hey.
Adını bile bilmiyordum bundan 3-4sene önce.
Sonra sevgili sevdasına gittim ağlaya zırlaya, aşık oldum..

Limanda minik bir ev, evimiz..
Sonra Duck katıldı yanımıza.

Yaman kötü hatırlıyor orayı ilk şantiyesi olduğu için ama ben kötü herşeyi unutan saçma yönümle ordaki iyi şeyleri hatırlıyorum hep..

Duck'ın blogunda fazlasıyla datça fotoğrafı var aslında onun linkini ekleyeyim..
Yoksa daldıkça dalarım fotolara, bitmez bu blog.

http://duckthedog.blogspot.com/2010/02/duck-traveller.html