16 Ocak 2010 Cumartesi

diziler ve adamları

Gönderen Özge zaman: 10:25
Diziler diziler,
yerlileri ne kadar sevmiyorsam yabancılardan bazılarına da bir o kadar bayılıyorum..
Dizi karakterleri de ayrı bir konu tabi..

Yaşa maşa bakmıyor, cinsiyete hiç bakmıyor..
Ben ne kadar 25 yaşında bir dişi olarak ekrana hayran hayran bakabiliyorsam,sevgili de bir o kadar 30 yaşındaki erkek haline bakmadan aynı şekilde hayranlığına dur diyemiyor.

Erkeklerin açısından pek bilemesem de biz kızlar ergenlik dönemi Dawson's Creek sonrası büyümüş de küçülmüş olma dönemlerinde Friends ile Ross a aşık olduk,
Rachel'a olan sevgisi, o şaşkın yüz ifadesiyle..

Lost, Heroes, 24, Prison break derken hepsi bitti ve Grey's Anatomy deki Derek'in bakışlarıyla ekran karşısında erirken Gregory House ile tanıştım.
O ne kadar aksiyse ben o kadar zekasına hayran kaldım, o ne kadar Cuddy i sevse de ben yaşıma başıma bakmadan tvdeki bir karaktere o kadar aşık oldum..

Derken Mad Men Mad Men dediler, ona başladım, hayatım şaştı.

Nasıl bir kişiliktir Don Draper, hiç konuşmaz, bir bakışı yeter..
Etrafında yığınla insan varken yapayalnızdır, cool dur, bildiğin arızalıdır.. Ve tüm bu arızalı, sorunlu hallerini bile bile ona da hayran kaldım..

Her ne kadar ekranda gördüğün, gerçek olmadığını bildiğin bir şeyler oluyorsa da insana kendi hayatındaki davranışlarını sorgulatabiliyor bazı diziler..

Mad Men ile ben sorunlu yapıdaki erkeklere aşık olma eğilimimi bir kez daha gözden geçirip garantiledim..
Etrafta yığınla normal erkek dururken bazıları benim gibi gidip yalnızlığı seven, kendinden başkasına katlanamayan erkeklere değer veriyoruz.

Ve ben tuhaf bir biçimde durumdan hiç şikayetçi değilim,
aksine bu özelliğimle kendimi daha bile çok sevebiliyorum,
zoru başarmışçasına tuhaf bir duygu ile..

Ben henüz üç sezonu da bitiremedim Mad Men'de, üçüncü sezonun ortasındayım..
Aşağıdaki yazı ikinci sezonun sonunda Donald Draper'ın eşine yazdığı bir mektup.
Böylesine bencil bir erkek, daha güzel ifade edemezdi sanırım kendini..
İzlerken ağlamadım desem yalan.

"I'm sitting in the Roosevelt looking
at the backs of Bobby and Sally's heads as they watch TV.

I'm not letting them
change the channel because watching the news
makes me sick and they can see it.

I think about you and how I behaved and my regret
I know it's my fault you are not here right now.

I understand why you feel it's better to go on without me,
and I know that you won't be alone for very long,

but, without you,

I'll be alone forever."

mad men gerçekten güzel bir dizi,
yalnız izlemesi zor olsa da..

fizy.com/s/167vv2

0 yorum:

Yorum Gönder

 

Welcome Copyright © 2010 Design by Ipietoon Blogger Template Graphic from Enakei